Ach, wat een mooie maand…

September. Een van mijn favoriete maanden, vanwege het zilveren licht, de torenhoge bloemkoolwolken, spectaculaire regenbogen en daartussen door nog altijd van die dagen waarop het zo verrukkelijk voelt in de zon. Milde rust, dat brengt september.

Wij in De Groene Luwte staan in september stil bij het ‘openbare’ tuinseizoen wat achter ons ligt en kijken vooruit naar volgend jaar. Aan plannen en projecten ontbreekt het hier niet! (We houden je graag op de hoogte (meld je aan voor ons Nieuwsbrief!).

Op heel persoonlijk vlak was ik blij met de optredens die ik de afgelopen weken mocht verzorgen, ze brachten me onder meer naar de mooie kwekerij De Boschhoeve in Wolfheze, naar de prachtige Petruskerk van Domien Toen in Pieterburen (bijna een thuiswedstrijd) en naar Earnewâld in Fryslân. Heerlijk om te kunnen spreken over biodynamisch moestuinieren, over hoe leuk het is ook je boerenerf ecologisch in te richten en hoe een ongelooflijk complex en mooi de aarde in onze tuin wel niet kan zijn.

Dus wie een bevlogen ‘groene’ spreekster zoekt, ik ben je vrouw!

Een eigen bijenvolk!

Wat deze maand ook bracht was een onvoorstelbaar cadeau… Afgelopen seizoen heb ik de cursus voor biodynamisch imkeren gevolgd, in Wittelte, zuidwest Drenthe. Wij deelnemers waren er te gast op een biodynamisch boerderij met bijenstal en kregen les van Albert Muller, een grootheid op het gebied van bijen en biodynamisch imkeren. Op de allerlaatste les, deze maand, werd mij een bijenvolk aangeboden, compleet met kast. Ongelooflijk, het voelde als een dubbele verjaardag. Om den tijds wille staan de bijen nog even geparkeerd bij een aardige collega-imker, maar eind oktober verwacht ik ze. Ze zijn heel, heel erg welkom.

Je vraagt je misschien af wat het verschil is tussen biodynamisch en gewoon imkeren.In de bd-teelt staat het welzijn van elk dier – dus ook van ‘ons kleinste vee’ zoals ik honingbijen eens noemde – altijd voorop. Dat houdt onder meer in dat honingwinning pas in het voorjaar geschiedt, en alleen dan als het duidelijk dat is de bijen zelf meer dan voldoende hebben en/of alweer genoeg nectar in de tuin kunnen vinden. Door de maat en opbouw van een biodynamische bijenkast (die nu voor mij wordt gebouwd, en waar het geschonken volk vanaf het voorjaar in gaan wonen) hoef je de bijen ook veel minder te plagen: je kunt ze zonodig met de minst mogelijk storing handig inspecteren op gezondheid en ontwikkeling in het volk, en desgewenst het eventuele surplus aan honing wegnemen.

Een heuse bijenworkshop

Volgend jaar geef ik een speciale workshop over de bijen, getiteld ‘Wat de bijen ons vertellen’. En het is veel, wat deze buitengewone, fascinerende wezentjes ons melden. Op het eerste oog zien we van hen de bevruchting van onze gewassen en de nectarwinning, maar er is zoveel meer. De bijen laten ons paf staan over hun leven en werk, over hun organisatie en gemeenschappelijke intelligentie. Fijne wetenschap: als we gunstige omstandigheden voor hen scheppen, door onder meer te zorgen voor volop gezonde nectar-, propolis-  en stuifmeelbiedende planten en bomen, dan gaan het hen ook goed, zoals tot nu toe hier in De Groene Luwte. Boven dat alles: bijen vormen onze astrale verbinding met de kosmos. Het zijn de dieren van de zon.

Stel dat je je nieuwe agenda al in huis hebt, kun je ‘m gelijk noteren:

Workshop ‘Wat de bijen ons vertellen’ met proeverij van honing van De Groene Luwte, biologische en biodynamische honing én biologische mede (honingdrank, 12%), incl. koffie/thee en honingkoek:
Datum: zaterdag 2 augustus 2014
Tijdstip:10-12.30 uur
Prijs:€ 42,50 (prijs onder klein voorbehoud).
Aanmelden: ja, je kunt je al aanmelden! Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Alma Huisken

Rijk

Begin deze maand vielen ze al binnen, de eerste ganzen uit Scandinavië. In hun kielzog komen koolwitjes – jazeker, wij krijgen in de nazomer logeetjes uit het Hoge Noorden! – én… roofvogels. Elk jaar prijs ik mezelf gelukkig, ergens in juli, dat er gelukkig geen kuikens of kippen zijn gepakt, maar dat geprijs blijkt meestal voorbarig. Vanmorgen (half augustus) werd ik bij Villa Kip min of meer aangevlogen door een  roofvogel, die op brede vleugels als een straaljager over het bospad scheerde, klauwen uitgestrekt, klaar om toe te slaan. Mijn kreet, de wegstuivende kippen plus een reeks knetterende vloeken waar een piraat nog een puntje aan kan zuigen, verijdelden dat, maar eerder deze week wist ik al dat ik met rovers rekening moest houden. Een jonge haan, geplukt en al, lag in de bosjes. Zo dood als een pier.

Eten en gegeten worden, ik geloof dat ik dat zowat elke dag zeg.  Maar dat is nu eenmaal de wet van de natuur.

On a happier note, zoals de Engelsen zouden zeggen, de conversatie lekker luchtig wendend, ben ik intens verheugd over de vele maaltijden die uit eigen tuin zijn vergaard. Neem nu vandaag: een avondmaal van bietjes met verse uitjes op een deinend bed van frisse andijvie, met daarnaast een omelet, opgebouwd uit courgette, paarse koolrabi en rode basillicum. En natuurlijk, die handvol eieren in de omelet danken we natuurlijk aan onze kippen. Zo’n maaltijd te kunnen eten, dat is toch immense rijkdom?

Alma Huisken

De Grote Ereprijs voor Met mest en vork

Botanici onder jullie weten dat ereprijs een lieflijk blauw bloemetje is (Veronica) waarvan talloze soorten bestaan. Maar voor mij heeft het woord ook een andere betekenis… voor mij bestaat er dit jaar maar één ereprijs: de nominatie van ons boek Met mest en vork voor de nieuwe Jan Wolkersprijs voor het beste Nederlandse natuurboek.

Deze maand (juli) hoorden we dat we uit 180 boeken zijn verkozen en bij een longlist van 20 titels zitten, temidden van een ongelooflijk sterk veld aan medekandidaten, overigens. Dus de kans dat we de prijs winnen is werkelijk niet meer dan 1:20, zo realistisch moet je zijn (ofschoon in wilde dromen… afijn).

Maar echt, die nominatie alleen al voelt als De Grote Ereprijs. Misschien extra omdat een tuinjournalist mijn natuurobservaties ooit vergeleek met die van de grote schrijver Wolkers. Hoeveel eer kan een mens aan?!

Eens heb ik het genoegen mogen smaken om de Wina Bornprijs voor culinaire journalistiek te ontvangen voor mijn oeuvre tot dan toe, maar met name voor mijn boek Groente. Enkele jaren later werden Doortje en ik verrast met het nieuws dat ons boek Groentje in de moestuin* runner-up was voor diezelfde prijs. Laat me je verzekeren: zo’n nominatie voelt als duizend schouderklopjes. Wat zeg ik: honderdduizend schouderklopjes.

In september 2013 wordt de longlist van 20 titels voor die mooie Jan Wolkersprijs teruggebracht naar een shortlist van 3, en in oktober horen we wie ‘m wint. Wie hem ook ontvangt, zij of hij zal de prijs van harte verdienen. Maar ik voel me nu al geëerd. (En ik weet honderd procent zeker dat ’t ook voor Doortje geldt.)

*voor je het gaat bestellen, dat kan al jaren niet meer. Groentje in de moestuin is (helaas) echt helemaal opperdepop.

Groente daarentegen vind je gewoon in onze webshop. En Met mest en vork natuurlijk ook… je ontvangt bij Met mest en vork altijd een gesigneerd exemplaar, plus 3 mooie fotokaarten van Doortje erbij. Waar wacht je nog op?!

Alma Huisken

De oogst is begonnen!

Volgens mij is er nog nooit een zomer zo snel gearriveerd als dit jaar… plots komt alles tegelijk: we kunnen aardbeien, aalbessen, peultjes, erwtjes, kapucijners, TONNEN andijvie en tuinbonen oogsten. En verhip, daar komen de courgettes ook al aan en laten we niet vergeten dat er hier in De Groene Luwte ook nog een andere oogst binnen te halen was: het hooi van ons bloemrijk grasland, dat maandenlang zorgt voor fijne, biologische, geurige bedding in de stallen van onze kippen en ganzen.

Mij hoor je niet, hoor, ik poets mijn agenda vrij en ga er tegenaan. Om te oogsten, te oogsten en nog eens te oogsten. Kom maar op!

Alma Huisken